Wyszukiwarka ulic
Ulica Wójtowska
Położenie
Ulica Wójtowska leży na Nowym Mieście. Biegnie od ul. Rybaki skarpą wiślaną do ul. Fondamińskiego.
Nieco historii
Wytyczona w XIV/XVw. na gruncie stanowiącym uposażenie wójta Nowej Warszawy. Łączyła ul. Przyrynek z Zakroczymską, wyznaczając zarazem północną granicę zabudowy. Środkiem ulicy płynął strumień zw. Nalewką, po stronie północnej znajdowały się podmokłe nieużytki, wyrobiska gliny oraz grunty uprawne. Jeszcze w drugiej połowie XVII wieku drewniane domostwa stały tylko po południowej stronie ulicy, w 1. połowie XVIII w. między innymi dwory Kazimierza Mokronowskiego, chorążego warszawskiego, i Adama Wielądka, stolnika kijowskiego; znaczna część gruntów wykupił też Jan Fryderyk Sapiecha, kanclerz litewski, by poszerzyć swój pobliski pałac. Około połowy XVIIIw strumień ujęto krytym kanałem , co umożliwiło przeprowadzenie w dalszych latach regulacji i brukowania ulicy. W połowie XIXw. złożona z czterech posesji, na których stały trzy kamienice i jeden dom drewniany. Budynki po północnej stronie rozebrano 1851 przy rozszerzaniu esplanady Cytadeli, 1938-9 stanęło w tym miejscu południowe skrzydło Wytwórni Papierów Wartościowych. W trakcie powojennej odbudowy nowe budynki mieszkalne wzniesiono tylko po południowej stronie ulicy.
źródło: Katalog Zabytków Sztuki Warszawa Nowe Miasto, wyd. Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2001r.
Ulica Wójtowska leży na Nowym Mieście. Biegnie od ul. Rybaki skarpą wiślaną do ul. Fondamińskiego.
Nieco historii
Wytyczona w XIV/XVw. na gruncie stanowiącym uposażenie wójta Nowej Warszawy. Łączyła ul. Przyrynek z Zakroczymską, wyznaczając zarazem północną granicę zabudowy. Środkiem ulicy płynął strumień zw. Nalewką, po stronie północnej znajdowały się podmokłe nieużytki, wyrobiska gliny oraz grunty uprawne. Jeszcze w drugiej połowie XVII wieku drewniane domostwa stały tylko po południowej stronie ulicy, w 1. połowie XVIII w. między innymi dwory Kazimierza Mokronowskiego, chorążego warszawskiego, i Adama Wielądka, stolnika kijowskiego; znaczna część gruntów wykupił też Jan Fryderyk Sapiecha, kanclerz litewski, by poszerzyć swój pobliski pałac. Około połowy XVIIIw strumień ujęto krytym kanałem , co umożliwiło przeprowadzenie w dalszych latach regulacji i brukowania ulicy. W połowie XIXw. złożona z czterech posesji, na których stały trzy kamienice i jeden dom drewniany. Budynki po północnej stronie rozebrano 1851 przy rozszerzaniu esplanady Cytadeli, 1938-9 stanęło w tym miejscu południowe skrzydło Wytwórni Papierów Wartościowych. W trakcie powojennej odbudowy nowe budynki mieszkalne wzniesiono tylko po południowej stronie ulicy.
źródło: Katalog Zabytków Sztuki Warszawa Nowe Miasto, wyd. Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2001r.
- DRUKUJ
- POWRÓT
